بررسی میزان شایسته سالاری کارشناسان در بخشدولتی: سازمانهای دولتی استان قزوین

در این پژوهش شایسته سالاری در ابعاد شایسته گزینی، شایسته پروری و شایسته داری کارشناسان در دستگاه های دولتی استان قزوین مورد ارزیابی قرار گرفته است. داده های مورد نیاز برای آزمون فرضیه های تحقیقی با استفاده از پرسشنامه توزیع شده بین ۱۱۹ نفر از کارشناسان ۲۱ دستگاه دولتی جمع آوری و فرضیه های تحقیق با استفاده از روش آزمون آماری T تک نمونهای و تحلیل واریانس آزمون شده است. یافته های تحقیق نشان میدهد: شایسته سالاری در ابعاد شایسته گزینی، شایسته پروری و شایسته داری در دستگاههای دولتی استان قروین در سطح بالایی قرار ندارد. به استثنای شایسته پروری، تفاوت معنی داری در شایسته سالاری کارشناسان بین دستگاههای دولتی استان قزوین وجود ندارد. به این ترتیب می توان بیان کرد، در مجموع شایسته سالاری در دستگاههای دولتی استان در سطح بالایی قرار ندارد و نقش بسزایی سرمایه انسانی در خلق ارزشی ها، استفاده بهینه از منابعمحدود و موفقیت سازمانی ایجاب می کند، مدیریت ارشد دستگاههای دولتی استان قزوین در گزینش کارشناسان بر اساس معیارهای علمی و مبتنی بر شایستگی از قبیل توجه به تناسب رشته تحصیلی نیرو با شغل، توجه به کیفیت تحصیلی نیرو، برگزاری آزمون های معتبر کتبی و شفاهی که نتیجه ان انتخاب نیروی برتر باشد، عمل کنند. از طریق تنظیم یک برنامه آموزشی جامع و ارزیابی مستمر نتایج دوره های آموزشی مرتبط با شغلی، استقرار یک سیستم ارزیابی عملکرد صحیح، تفویض اختیار بیشتر، اهمیت دادن به نظرات و پیشنهادات، تبیین اهداف، ساختار تشکیلاتی، فرآیندهای سازمان و وظایف سازمانی، فراهم نمودن زمینه شناخت سازمان های موفق مشابه و عوامل محیطی موثر بر موفققیت سازمان و برقرای انضباط اداری و رسیدگی منصفانه به شکایات در راستای شایسته پروری کارشناسان اقدام نمایند و به منظور اجتناب از تحمل هزینههای مستقیم و غیر مستقیم از دست دادن نیروهای با تجربه به عنوان سرمایه اصلی سازمان، با در نظر گرفتن عوامل موثر بر شایسته داری از قبیلی ایجاد فرصتهای شغلی برابر و تبیین مسیر ارتقاء شغلی فرد، احترام متقابل مدیریت و توجه به نیازهای روحی کارشناسان، تلاش برای ارتقاء فرهنگ سازمانی و سلامت نظام اداری، قرار دادن هر فرد در جای مناسب، توسعه فعالیت های فرهنگی، ورزشی، زیباسازی محیط و بهداشت روحی کارکنان، توجه به کفایت نسبی حقوق و مزایا و کاهش فاصله حقوق و مزایای کارشناسان با مدیران و برنامه ریزی برای تامین آتی آنان، تلاش برای رفع تعارض و تضاد موجود در سازمان و شرکت دادن کارشناسان و سرپرستان در تصمیم گیری زمینه ارتقاء آن را فراهم سازند.